Aslında fraktallarla yolları kesişen bir düşünce daha var. "Partes extra partes" olarak özetlenmiş, bu bir formülasyon. Doğa birbirine benzeyen fakat birbirinden ayrı yapılardan oluşur. Nedir bunlar? Örneğin, atomlar, insanlar, yıldızlar... Gerçekten de bunlar birbirine benzerler, fraktal yapıdadırlar, hem de birbirinden ayrı varlıklardır. Eskilerin bir sözü var, "her koyun kendi bacağından asılır", diye çok doğrudur. İnsanlar ne kadar benzerlik taşısalar da ayrı ayrı canlılardır ve tıpkı Sierpinski üçgenleri gibi bir arada, aynı kosmozda yaşarlar.
Doğu olduğunu varsaydığımız Anadolu'da oldukça eski bir düşünce var. Hepimiz aşinayız, Mansur'un "En'el Hak" deyişiyle başlayıp Arabi'nin Vahdeti Vücud (Tümel Birlik) düşüncesiyle ortaya konan bir fikir. 19uncu yüzyılda dahi mutasavvıfların tartıştığı bir söz bu "En'el Hak". Bu düşünceyi anneden ayrılma, bebekliğin bitişiyle özdeşleştiren düşünürler var. Nasıl tıpkı annemizin kucağında ondan ayrılmayı düşünmez ve sanki kendimizi onunla aynı varlık sanmışsak ve hatta bir adım öncesinde onun karnındaysak, bu Tümel Birlik fikri de öyle bir şey... Psikolojik bir yanı var. Konunun bu yanı bir yana, biz halen kendimizi Doğu zannederken Batılı bir filozof Liebniz bize "Partes extra partes" diyor. Bana kalırsa doğru da diyor, çünkü doğanın diline yakın bir söz. Hiç de Mansur'un dediği gibi yok değiliz... Doğru yol birarada, benzer ve yine de farklı farklı varlıklar olduğumuzu anlamaktan geçiyor.
